مثلث سوار کار چیست؟
در افکار عمومی، موتورسیکلت بعضا به عنوان یک تفریح و یا یک وسیله راحت برای گریختن از ترافیک شهری، نقش بسته است. اما در راندن این وسیله نقلیه پر کاربرد مواردی حائز اهمیت است که شاید به آنها توجه می کنیم ولی از علم آن نا آگاهیم. در این مقاله می خواهیم یکی از موارد پر اهمیت در انتخاب موتورسیکلت را به اطلاع شما دوستداران این وسیله برسانیم.
ارگونومی علمی است که در بسیاری از طراحی های صنعتی به آن توجه می شود. اِرگونومی ( به یونانی: (Ergonomie )) به معنای دانش بکار بردن اطلاعات علمی موجود دربارهٔ انسان در طراحی محیط فعالیتی است. ارگونومی ظرفیت‌ها و توانمندی‌های انسان را بررسی می‌کند و سپس اطلاعات به دست آمده را در طراحی مشاغل، فراورده‌ها، محیط‌های کار و تجهیزات به کار می‌بندد.
این دانش در طراحی صنعتی موتور سیکلت بسیار پر کاربرد است و توجه ویژه ای به آن می شود. این مقوله در طراحی موتورسیکلت Riding Triangles یا اختصارا rt می نامند. این واژه به معنای مثلث سوارکاری است. در مثلث سوارکاری برای راندن موتورسیکلت توسط راکب، یک مثلث فرضی در نظر گرفته می شود که بین سه نقطه به سادگی ترسیم می شود که عبارتند از :
- موقعیت نشیمن سوار
- موقعیت فرمان
- محل قرارگیری پا
زوایای مثلث بسته به نوع موتورسیکلت سواری شما تغییر می کند. به طور مثال سه نمونه از کلاس های طراحی موتورسیکلت برای شما را به قیاس می گذاریم.
• موتور سیکلت های کروزر – دسته های موتور سیکلت کروزر بلند هستند و حتی محل قرارگیری پاها نیز در جلو قرار می گیرند. این بدان معنی است که مثلث سوارکاری رو به بالا است. این موقعیت اجازه می دهد تا یک موتورسوار بدون فشار آوردن به کمر و گردن خود به حالت نسبتاً راحتی موتورسیکلت را براند. و به همین دلیل است که در موتورسیکلت های کروزر ، کمر راکب در حالتی راحت قرار دارد و معمولا صورت سوار را به سمت مقابل می بینیم.
• موتورسیکلت های استاندارد / برهنه – موتورسیکلت های معمولی رفت و آمد یا حتی دارای عملکرد برهنه دارای دسته فرمان کمی پایین تر هستند و وضعیت قرارگیری پا به طور ایده آل زیر آرنج موتورسوار است. مثلث سوارکاری در این حالت رو به جلو است. این وضعیت سواری فشار کمی به کمر و گردن موتورسوار وارد می کند ، اما امکان کنترل بیشتر موتورسیکلت را فراهم می کند ، خصوصاً هنگام رانندگی به صورت اسپرت.
• موتورسیکلت های اسپرت یا ورزشی – اسپرت ها یا موتورسیکلت هایی که کاملاً برای سرعت های بالا و پیست ها طراحی شده اند و به همین دلیل است که آنها بیشترین میزان مهارت را از یک راکب می طلبند. دستگیره ها از حالت عادی پایین تر هستند و معمولاً امکان تغییر در آنها وجود ندارد. زیر پایی ها در چنین موتورسیکلت هایی در عقب قرار می گیرند و به همین دلیل ، در مثلث سوارکاری موتورهای اسپرت ، مثلث راکب اغلب رو به پایین است. این موقعیت سواری بیشترین فشار را به کمر و گردن موتورسوار وارد می کند اما به شما اجازه می دهد تا با سریعترین حالت ممکن موتورسیکلت سواری کنید.
حال با توجه به دانش فوق الذکر تولیدکنندگان موتورسیکلت بعد از تحقیق و توسعه زیاد که هزینه بردار هستند، ارگونومی موتورسیکلت را تشخیص می دهند. آنها موتورسیکلت را به گونه ای پیکربندی می کنند که بیشتر مردم سوار شدن آن را لذت ببرند. با این حال ، این بدان معنا نیست که شما نمی توانید موتور سیکلت خود را با تغییرات به فرم دلخواه تغییر دهید تا موقعیت سواری راحت تر یا اسپرت شود. نصب نشیمن گاه های صندلی در عقب یا پایین انداختن ارتفاع فرمان باعث می شود که حالت سواری اسپرت تر باشد در حالی که انجام عکس این امر، موقعیت قرارگیری پشت و گردن شما را راحت تر می کند.
